KRAINA ZIELENI I BIELI
     Ciągnące się bez mała przez 700 km białe jak lukier góry, u podnóża których rozpościerają się soczyście zielone łąki z milionami owiec, robią niesamowite wrażenie. Nad Alpami Południowymi wiszą ogromne, długie i białe chmury. Przypominają nam one o pierwotnej nazwie tej krainy - Aotearoa (Kraj Długiej, Białej Chmury). Wszystko to przegląda się w krystalicznie czystych, lustrzanych jeziorach. A do tego powietrze, będące mieszanką ostrego, górskiego znad Alp i wilgotnego znad oceanu i morza, działa jak balsam na drogi oddechowe i dodaje ogromnej energii. A gwiazdy? Przy bezchmurnym niebie zdają się wisieć tuż nad głową, a Krzyż Południa wyciąga swoje ramiona jakby zapraszał w kosmos. Jest to widok niezapomniany i wzruszający, uświadamiający nam naszą kruchość i jednocześnie niepowtarzalność w bezkresach wszechświata. Takiego nieba nigdy nie można zobaczyć w Europie ani w innych częściach półkuli północnej!

NELSON
     W pobliżu Nelson znajdują się 3 wspaniałe, mocno zalesione i górzyste parki narodowe: Abel Tasman National Park (najmniejszy w Nowej Zelandii - zajmuje zaledwie 23 tys. ha), Kahurangi National Park i Nelson Lakes National Park, z dwoma polodowcowymi jeziorami - Rotoroa i Rotoiti. W ich rejonie od czerwca do początków października na zboczach dwóch gór przekraczających 2000 m n.p.m. - Mt Rainbow i Mt Robert - panują dobre warunki narciarskie.

MARLBOROUGH
     Whale watching, czyli oglądanie z łodzi tych największych ssaków (nazywanych tu sperm whales) jest wielką turystyczną atrakcją regionu. Potężna płetwa nurkującego wieloryba jest popularnym motywem widokówek i zdjęć. Oprócz wielorybów obserwować można tu liczne delfiny i foki. Obfitość ryb i małżów przyciąga wędkarzy i poławiaczy, a nurkowie mają okazję penetrować wraki zatopionych statków.

WEST COAST
     Droga nr 6 przebiega wzdłuż brzegu morskiego, wije się wśród gór, lasów i jezior, przecina górskie rzeki i strumienie. Wielkie pnie, znoszone siłą wody do Morza Tasmana, świadczą o tym, jak potężna jest tutaj natura. Dalej droga prowadzi do Westland National Park, którego największa atrakcją są dwa lodowce - Franz Josef Glacier (Lodowiec Franza Josefa) i Fox Glacier (Lodowiec Foxa). U ich podnóży leżą miasteczka o tych samych nazwach. Lodowce zsuwają się dostojnie z gór i kończą swoją długą wędrówkę parę kilometrów od brzegu morza, na wysokości zaledwie 250 m nad jego poziomem. Obydwa lodowce są jedynymi na świecie, które kończą swój bieg w lasach deszczowych morskiego klimatu umiarkowanego.

CANTERBURY
     Stolicą regionu jest Christchurch (320 tys. mieszkańców), największe miasto Wyspy Południowej. Ma ono opinię najbardziej angielskiego miasta poza Anglią. Architektura, historyczne tramwaje i czerwone budki telefoniczne, puby przeniesione jakby wprost z Londynu, a nawet drzewa i ogrody, nadają temu miastu dostojny angielski sznyt. W XIX w. osiedlali się w tym rejonie imigranci z Anglii i to właśnie oni pozostawili ślad w tradycjach i architekturze miasta. Z tamtych czasów zachował się najstarszy budynek drewniany w mieście i w Nowej Zelandii - Dean's Cottage przy Riccarton Street.

MACKENZIE COUNTRY - MOUNT COOK
     Kraina geograficzna Mackenzie Country nazwana została imieniem Jamesa McKenzie. Nie był to raczej  znamienity obywatel Nowej Zelandii, lecz... pospolity złodziej. Ten przebiegły Szkot w 1855 r. ukradł tysiąc owiec  i uciekł z nimi z zielonych Canterbury Plains do krainy, w której rośnie niezwykła - spotykana tylko w Kraju Kiwi - trawa tussock. Osiąga ona wysokość nawet do 6 m i jest ostra jak włócznia. Wykorzystał to sprytny James do  ukrycia skradzionego stada. Trawę wypalał w miejscach, w których znalazły schronienie owce, a na zewnątrz -  nieprzystępna roślina raniła ścigających go farmerów. W końcu złodziej został wytropiony przez dwóch  maoryskich hodowców i podczas ucieczki zatrzymała go policja w Lyttelton.
    Sąsiadujący z Mackenzie Country region Mount Cook położony jest w Alpach Południowych. Na jego terenie  znajduje się najwyższy szczyt w Nowej Zelandii - Mt Cook. Z jego zboczy spływa olbrzymi, 30-kilometrowej  długości Tasman Glacier. Jest to jeden z najdłuższych na świecie lodowców, ustępuje tylko lodowcom  himalajskim.

WANAKA
     Blisko Queenstown leży Wanaka, urocze miasteczko, usytuowane nad jeziorem o tej samej nazwie. Widok na ośnieżony Mt Aspiring (3027 m n.p.m.) i lodowce alpejskie (m.in. Rob Roy Glacier i Glacier Burn), przeglądające się w niebieskiej wodzie jeziora, a do tego niesamowita cisza... Czy czegoś więcej potrzeba, by odpocząć?

QUEENSTOWN
     Queenstown przypomina miasta szwajcarskie, położone nad górskimi jeziorami. Różnica jest jednak taka, że jezioro Wakatipu jest znacznie większe, a miasto sprawia wrażenie niezwykle spokojnego. Wydaje się, że na jeziorze prawie nie ma jachtów i żaglówek. To pozory! Ich setki gubią się na dużej tafli.
    Trudno jednak nie zauważyć starodawnego parowca "Earnslaw". Statek został zwodowany 12 lutego 1912 r. i pływa do dzisiaj (przez cały rok oprócz czerwca). Niedawno został poddany gruntownemu remontowi. Nazywany jest z dumą Lady of the Lake (Damą Jeziora), a rejs nim jest nie lada przeżyciem. Można bowiem na pokładzie przenieść się w czasy retro ze względu na jego starodawne wnętrza i wspaniale pracującą, lśniącą maszynerię (można ją obejrzeć i posłuchać jej z bliska, a nawet sypnąć szuflę węgla do pieca).

FIORDLAND - ÓSMY CUD ŚWIATA
     Fiord Milford Sound ma długość 16 km, a jego najbardziej charakterystycznym punktem jest szczyt Mitre Peak o wysokości 1 694 m n.p.m., uważany za najwyższy klif fiordowy na świecie. Najszybciej można obejrzeć go wybierając się w 2-godzinny rejs statkiem "Milford Monarch" lub "Milford Haven". Dopływają one aż do Morza Tasmana, gdzie zawracają. Po drodze niewątpliwą atrakcją jest prysznic pod wodospadami, pod które przeważnie podpływają dowcipni kapitanowie. Podczas mojego rejsu sam nie wiedziałem już, czy zmoczone do cna japońskie turystki śmieją się, czy płaczą, zajadając przy tym... loda.

    Na południe od Milford Sound położony jest fiord Doubtful Sound, który jest mniej odwiedzany przez turystów, ale powszechnie ceniony za ciszę i urodę dzikiego krajobrazu. Tutaj z minuty na minutę przejrzyste i zalane słońcem niebo potrafi się zaciągnąć tajemniczą mgłą. Niezwykła cisza przerywana jest tylko śpiewem ptaków, pluskiem ryb i dalekim szumem wodospadów. Niektórzy mówią, że słychać tu brzmienie ciszy. W tym zaklętym świecie przyrody najszybciej można zaobserwować brykające obok statku delfiny butelkonose i wygrzewające się na wysepkach w samym środku fiordu futrzane foki, a nawet pingwiny.

COASTAL OTAGO
     W leżącym ok. 500 km na południe od Christchurch Dunedin (110 tys. mieszkańców), które jest głównym miastem Coastal Otago, można znaleźć akcenty typowe dla Szkocji. Tutaj bowiem osiedlali się przybysze z tej brytyjskiej krainy. Nowozelandczyków w szkockich spódniczkach, z kobzami pod pachą, można w Dunedin oglądać i słuchać równie często jak w Edynburgu.
    
     W Dunedin mieszka prof. Jan Pająk, były pracownik naukowy Politechniki Wrocławskiej. Opublikował on kontrowersyjną monografię naukową pt. "Eksplozja UFO w Nowej Zelandii w 1178 r., która obróciła ziemię" (Dunedin, 1996). W swojej pracy (dostępna jest w polskich bibliotekach) prof. Pająk twierdzi, że w XII w. w Tapanui, niedaleko Dunedin, nastąpiła potężna eksplozja 7 statków UFO, która przesunęła o kilka stopni skorupę ziemską. Przytoczył na to wiele dowodów, a wśród nich m.in. legendy maoryskie o synach boga przybywających w swoich świetlistych statkach, zwanych "mataura". Jeden z mitów - to relacja zdarzenia przez kilku ocalałych mieszkańców położonej o 48 km na południe od Tapanui wioski Mataura (dziś miasteczko w Southland). Koło Tapanui znajduje się ogromny krater i namagnesowane odłamki metalu. Teoria polskiego profesora nie została jednak zaakceptowana przez środowiska naukowe.

CENTRAL OTAGO
     W miasteczku Cromwell kiedyś mieszkali poszukiwacze złota. Dziś spoczywają na miejscowym cmentarzu. W okolicy warto zwiedzić Kawarau Gorge Mining Centre, w którym można zobaczyć, jak pozyskiwano ten cenny metal. Również w innych miejscowościach regionu znajdują się pozostałości kopalń, urządzeń mechanicznych do kruszenia i wypłukiwania złota ze skał, kamienne domy poszukiwaczy i wymyślne kanały doprowadzające wodę do odkrywek. Region ten przyciąga jeszcze dzisiaj - oprócz turystów - także poszukiwaczy złota, którzy wierzą, że tutejsze skały kryją wiele cennego kruszcu.

SOUTHLAND
     Stolicą regionu jest Invercargill (49 tys. mieszkańców). Podobnie jak w Otago, również tutaj swoje piętno odcisnęli szkoccy imigranci. Obrazuje to zabudowa i piękne parki.
    Invercargill ma swoją barwną postać - jest nią mer Tim Shadbalt, bardzo popularny z racji swoich talentów komika oraz niekonwencjonalnych zachowań. Jego największą troską jest chęć ucieczki stałych mieszkańców do lepiej ekonomicznie rozwiniętych regionów kraju. Rokrocznie ubywa ok. 5% mieszkańców miasta. Mer robi wszystko, żeby ten proces powstrzymać. Podczas Pucharu Ameryki otworzył nawet ambasadę swojego regionu w Auckland...

STEWART ISLAND

    Na wyspie mieszka kilkaset osób. Nad ich bezpieczeństwem czuwa jeden policjant, a nad zdrowiem - dwie pielęgniarki.